رها شده در بین تن‌ها

از 25 آذر 86 تا الان دوست نداشتم اینجا بنویسم اما امروز 4 شهریور 88 دوست دارم اینجا بنویسم

25 آذر 86 دلیل خاصی برای ننوشتن در اینجا نداشتم و امروز هم در 4 شهریور 88 دلیل خاصی برای نوشتن ندارم

من همینطوری هستم

این چند وقت ، اتفاقات زیادی دور و بر من اتفاق افتاد :مراقبه ،مرگ ، تولد ، ازدواج ، خانه نو ، سرطان ، مهاجرت به کانادا ، ترفیع شغلی ، غریبه‌های زیادی که آشنا شدند و آشناهای زیادی که غریبه شدند . همه و همه بر من تاثیر داشتند: وسواس ، غم ، شادی ، ترس ، دلتنگی ،افسوس ، تحسین ،شادی ، خوشحالی و ناراحتی .

اما من باز هم همین هستم که بودم .

خیلی فیلم دیدم خیلی زیاد ،تلاش کردم ، موزه رفتم ،نقاشی دیدم ، کتاب خواندم ،خوشنویسی دیدم ، تئاتر دیدم ، موسیقی شنیدم ، شنا کردم ، باشگاه رفتم ، سفر کردم .

اما من باز هم همین هستم که بودم.

باز هم همان سردردها ، دلدردها ، سوزش چشم ، و ذق ذق کردن سرم ، هنوز هم پاهایم در کفش ورم می‌کند

برای در تعادل ماندن تلاش کردم . اما نشد . حالا هم البته ناامید و ناراحت نیستم فقط کمی خسته هستم . من تنهایم

تنهای تنها

و رها شده در بین تن‌ها